បណាមគាថា

·       យោ   កប្បកោដិហិបិ    អប្បមេយ្យំ

កាលំ   ករោន្តោ

អតិទុក្ករានិ  ខេទំ        គតោ  

លោកហិតាយ          នាថោ

នមោ   មហាការុណិកស្ស   តស្ស។

·       អសម្ពុធំ ពុទ្ធនិសេវិតំ   យំ  

ភវាភវំ  គច្ឆតិ        ជីវលោកោ

នមោ   អវិជ្ជាទិក្កិលេសជាលំ វិទ្ឋំសិនោ  

ធម្មវរស្ស តស្ស។

·       គុណេហិ យោ               

សីលសមាធិបញ្ញា     វិមុត្តិញ្ញាណប្បភុតីហិយុត្តោ

ខេត្តញ្ជនានំ               កុសលត្ថិកានំ

តមរិយសង្ឃំ               សិរសា នមាមិ។

·       ឥច្ចេវមច្ចន្ត               នមស្សនេយ្យំ

នមស្សមានោ              រតនត្តយំ យំ

បុញ្ញាភិសន្ទំ               វិបុលំ​ អលត្ថំ

តស្សានុភាវេន             ហតន្តរាយោ។

ប្រែកាព្យៈ

Ø -ព្រះពុទ្ធជាទីពឹង                      ជាពំនឹងសព្វសត្តា

ព្រះអង្គកាលប្រាថ្នា                  ធ្វើកសាងអស់កាលយូរ។

រាប់ដោយកោដិកប្បា                ច្រើនគណនាហួសគិតគូរ

បានត្រាស់ជាសព្វញ្ញូ               ត្រាស់ជាគ្រូលើភពឋាន។

ធ្វើកម្មជាកម្រ                          មនុស្សនិករត្រាប់ពុំបាន

តោកយ៉ាកលំបាកប្រាណ         ព្រោះប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វ។

ខ្ញុំសូមឱនសិរសា                     ចិត្តប្រាថ្នាបង្គំថ្វាត់

ព្រះពុទ្ធករណាសត្វ        ​          នោះជាទីពឹងសព្វកាល។

Ø -សត្វតែងកើតស្លាប់បង់             ព្រោះចំណង់កម្មជាគោល

ឲ្យវិលវល់អន្ទោល                     ក្នុងភពតូចនឹងភពធំ។

ហេតុតែមិនដឹងធម៌                   ជាម្ចាស់ល្អស្អាតសុខុម

គឺព្រះពុទ្ធសេពសម                   ចិត្តខ្ញុំសូមមនស្សការ។

នូវធម៌ប្រពៃពិត                         វិសេសសុទ្ធនោះឯងណា

កាត់បង់អវិជ្ជា                           គឺបណ្តេញកិលេសហើយ។

Ø -ព្រះសង្ឃអង្គសាវ័ក                   មានសំវរៈសទ្ធាទ្រង់

កបដោយគុណសីលត្រង់           នឹងសមាធិបញ្ញា។

នឹងវិមុត្តិញ្ញាណ                        កិលេសគ្មានក្នុងអាត្មា

ជាបុញ្ញក្ខេត្តា                            ជនត្រូវការជាកុសល។

ខ្ញុំសូមឱនសិរសី                        ដល់ព្រះអរិយបុគ្គល

ជាបុណ្យព្រះទសពល                ជាមង្គលដល់សព្វសត្វ។

-ខ្ញុំសូមនមស្សការ                      លើកហត្ថាឱនសិរសី

បង្គំគុណទាំង៣                        ខ្ពស់លើសលប់លោកាចារ្យ។

សូមបុណ្យកងកុសល                ឲ្យបានដល់យើងខ្ញុំណា

ពេញពោរស្មើធារា                      ដូចជលសាធំទូលាយ។

សូមឲ្យកំចាត់បង់                       អពមង្គលទាំងឡាយ

ឲ្យចៀសចេញចាកឆ្ងាយ              ក្តីអន្តរាយកុំបីមាន។

ដោយកម្លាំងអនុភាព                  បុញ្ញាលាភជាប្រធាន

កងបុញ្ញរាសីមាន                       សូមបានក្សាន្តកុំមានមោះ។

ដោយគុណនមស្សការ                 ត្រៃរតនាប្រសើរខ្ពស់

សូមអានិសង្សនោះ                     ដាក់ដល់ឋាននិព្វានហោង។

(ចម្លងចេញពីសៀវភៅ«គិហិបតិបត្តិនឹង​គិហិកិច្ចវត្ត» លោក សែម សូរ ព.ស.​២៥១៦​  គ.ស.១៩៧២​ ទំព័រ ២០)