មនស្សការពុទ្ធបាទ

វន្ទាមិ ពុទ្ធំ ភវបារតិណ្ណំ ​តិលោកកេតុំ  តិភវេកនាថំ

យោ      លោកសេដ្ឋោ     សកលំ   កិលេសំ

ឆេត្វាន     ពោធេសិ        ជនំ    អនន្តំ។

យំ       នម្មទាយនទិយា   បុលិនេ   ចតីរេ

យំ       សច្ចពន្ធគិរិកេ     សុមនាចលគេ្គ

យំ       តត្ថយោនកបុរេ     មុនិនោ  ច  បាទំ

តំ        បាទលញ្ជនមហំ     សិរសា  នមាមិ។

សុវណ្ណមាលិកេ  សុវណ្ណបព្វតេ       សុមនកូដេ

យោនកបុរេ      នម្មទាយ       នទិយា

បញ្ចបាទវរំ ឋានំ   អហំ     វន្ទាមិ     ទូរតោ។

ប្រែពុទ្ធបាទ (ធម្មតា បែប(១))

·       ព្រះសម្មាសសម្ពុទ្ធឯណា ព្រះអង្គប្រសើរក្នុងលោក ទ្រង់កាត់បង់នូវ កិលេសទាំងអស់បានហើយ ញុំាងជនជាអនន្តឲ្យត្រាស់ដឹងហើយ ខ្ញុំសូមក្រាបថ្វាយបង្គំនូវព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធនោះ ព្រះអង្គឆ្លងផុតអំពីច្រាំងនៃភពហើយ ព្រះអង្គជាទង់ជ័យនៃត្រៃលោក មានតែព្រះអង្គមួយ ជាទីពឹងនៃសព្វសត្វក្នុងត្រៃភព។

·       ស្នាមព្រះបាទឯណា ដែលព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រតិស្ឋាន ទុកលើថ្នូរខ្សាច់ទៀបឆ្នេរនៃស្ទឹង ឈ្មោះនម្មទា ស្នាមព្រះបាទឯណា ដែលព្រះសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ប្រតិស្ឋានទុក លើភ្នំសច្ចព័ន្ធនឹងលើភ្នំសុមនកូដ។

·       ស្នាមព្រះបាទឯណា ដែលព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រតិស្ឋានទុកក្នុងយោនកបុរី ខ្ញុំសូមក្រាបថ្វាយបង្គំដោយត្បូងចំពោះទៅព្រះបាទ នឹងស្នាមព្រះបាទទាំងនោះ នៃព្រះសក្យមុនី។

·       ខ្ញុំសូមនមស្សការអំពីចម្ងាយ នូវស្ថានដែលមានព្រះបាទដ៍ប្រសើរ ៥​ កន្លែង គឺស្ថានលើភ្នំសុវណ្ណមាលិក១ -លើភ្នំសុវណ្ណបពត៌១ -លើភ្នំសុមនកូដ១ -ក្នុងយោនកបុរី១ ក្បែរស្ទឹងនម្មទា១។

        ប្រែពុទ្ធបាទ (ធម្មតា បែប(2))

ព្រះសព្វញ្ញូពុទ្ធ                             វិសេសផុតត្រៃលោកា

គ្មានមនុស្សឬទេវតា                      ព្រហ្មមារណាប្រដូចបាន។

កំចាត់នូវកិលេស                          គ្មានឲ្យសេសនៅសល់ខាន

ញុំាងជនទាំងប៉ុន្មាន                      ជាអនន្តឲ្យត្រាស់ដឹង។

ខ្ញុំសូមថ្វាយបង្គំ                            នូវព្រះបរមជាទីពឹង

ព្រះអង្គឆ្លងផុតស្ទឹង                       បានដល់ច្រាំងនៃភពហើយ។

ព្រះអង្គជាទង់ជ័យ                        ធំត្រឈៃបង្ហាញត្រើយ

តែមួយព្រះអង្គហើយ                     ជាទីពឹងក្នុងត្រៃភព។

មារព្រហ្មទាំងទេពតា                     នឹងមនុស្សាតែងគោរព

ចូលជ្រកនៅក្រោមម្លប់                   ពោធិញ្ញាណបានសុខា។

·       សូមថ្វាយបង្គំទសករប្រណម្យ ឆ្ពោះត្រង់ស្នាមព្រះបាទា

ដែលព្រះមានជោគទ្រង់ព្រះមេត្តាជាន់ទុកឲ្យជាស្ថានថ្លៃ។

·       បាទមួយនៅនា  ស្ទឹងនម្មទា  ត្រង់ឆ្នេរខ្សាច់ប្រសើរក្រៃ

បាទមួយទ្រង់ជាន់ ទុកនៅព្ឋ    ដ៍ភ្នំគិរីសច្ចពន្ឋ័។

·       បាទមួយនៅភ្នំ  សុមនកូដ      រហូតកំពូលដ៏សោភណ័

ព្រះបាទមួយទៀត  ព្រះទ្រង់ជាន់ ទុកនៅនាយោនកបុរី។

·       ខ្ញុំសូមបន្ទន់ កាយវាចា    នឹងចិត្តជ្រះថ្លាឱនសិរសី

បង្គំព្រះបាទ ព្រះជិនស្រី    សូមសុខសួស្តីគ្រប់វេលា។

*ខ្ញុំសូមនមស្សការអំពីចំងាយ          នូវឋានទាំងឡាយដែលមានព្រះបាទ

ទាំង ៥ កន្លែងដែលព្រះមុនីនាថ       ទ្រង់ឈានព្រះបាទលើកំពូលភ្នំ។

សុវណ្ណមាលិកមួយនោះជាធំ           មួយនៅលើភ្នំសុវណ្ណបពត៌

មួយនៅលើភ្នំសុមនកូដប្រាកដ        មួយនៅរាជរដ្ឋយោនកបុរី។

មួយនៅក្បែរស្ទឹងនម្មទាជលធី         ទាំងប្រាំនាទីដែលទ្រង់ប្រទាន

ទុកឲ្យសព្វសត្វប្រតិបត្តិជាស្ពាន       ដោយព្រះទ្រង់ញានប្រទានទុកឲ្យ។

(ប្រែធម្មតា(១)នឹងប្រែកាព្យ(២) បានដកចេញពីគិហិបតិបត្តិ គិហិកិច្ចវត្ត (សែម សូរ) ទំពរ័ ២៨)

       ប្រែពុទ្ធបាទ (ធម្មតា បែប(៣))

ព្រះទសពលញាណ              ជិតចូលនិពា្វន      ទ្រង់មានមេត្តា

ករុណាសាយសព្វ                   គន្ធព្វអសុរា        គ្រុឌនាគទេវតា

មនុស្សសត្វប្រុសស្រី។

ទ្រង់ប្រោសប្រទាន               ព្រះបាទ ៥​​ ឋាន     ទុកឲ្យវន្ទី

ព្រះបាទ១​ក្នុង                          ចមចុងគិរី          សុវណ្ណមាលី

ជាទីកំណត់។

ព្រះបាទសោភា                      ១ឋិតនៅនា        សុវណ្ណបពត៌

១ឋិតនៅនា                          លង្កាប្រាកដ        លើភ្នំសន្មតិ

សុមនកូដគាប់។

ព្រះបាទសួស្តី                           ១នៅបូរី         យោនកៈស្រេចស្រាប់

អ្នកនគរស្រុក                        យកទុកសំរាប់    រកគ្រឿងប្រដាប់

ធ្វើពុទ្ធបូជា។

ព្រះបាទសោភី                        ១ឋិតនៅទី       ស្ទឹងនម្មទា

ព្រះអង្គផាន់ទុក                     លើផុកពសុធា    ទុកឲ្យមច្ឆា

ក្រួញក្រាបអភិវ័ន្ទ។

ព្រះត្រៃលោកនាថ                ទុកស្នាមព្រះបាទ    ៥ឋានសោភ័ណ

តំណាងព្រះអង្គ                       ឲ្យគង់​៥០០០     វស្សាគ្រប់គ្រាន់ទើបស្តេចនិព្វាន។

ឱ!​អស់យើងខ្ញុំ                      អភ័ព្វពេកពុំ        ទាន់ព្រះទ្រង់ញាណ

ទាន់តែសាសនា                     បាទា៥ឋាន       នោះសោតពុំបាន

ទៅទៀបឲ្យយល់។

សូមក្រួញក្រាបថ្វាយ                បង្គំពីឆ្ងាយ         តម្រង់ឆ្ពោះដល់

ព្រះបាទ៥ឋាន                        កល្យាណនិមល   សូមមានមង្គល

តេជៈជោគជ័យ។

សូមឈ្នះលោភោ                    ទោសោ មោហោ    ឧបទ្រព្យចង្រៃ

គ្រោះថ្នាក់ទុក្ខសោក                 ទាំងរោគពៀរភ័យ    សូមសុខសព្វថ្ងៃរៀងរាបទៅហោង។              

(ពុទ្ធបាទប្រែកាព្យនេះចម្លងចេញពីសៀវភៅ«និហិបតិបត្តិពិស្តារ» លោកគ្រូ រស់កែវ ចៅអធិការទី ៧ វត្តពិភទ្ទរង្សី ទំព័រ ១២៧)